با سلام

دوستان عزیز میخواستم مطلبی را عنوان کنم که ممکنه به درد شما هم بخوره اون هم در باره بیمارستان پارسیان سعادت آباده

چند وقت پیش دختر شیرخواره ام را که به شدت مریض بود برای درمان به بیمارستان پارسیان سعادت آباد بردم، از آنجاییکه شب بود و دکتر اطفال فقط یکی بود و دیگر مراکز درمانی در آن محدوده تعطیل بودند دخترم را به صورت اورژانسی پذیرش کردند و پس از تقریبا یک ساعت بعد دکتری با ظاهری بسیار نامرتب و خواب آلود شروع به معاینه کرد و دستور بستری کردن دخترم را داد بدون در نظر گرفتن شرایط، از اونجاییکه من واقعا نگران بودم و هیچ اطلاعی از این بیمارستان مزخرف و پرسنل بی مسئولیت و بی لیاقتش نداشتم و فقط به فکر دخترک شیرخوارم بودم قبول کردم، اون خانم بیسواد ولی به ظاهر دکتر دستور داد که باید سرم وصل شود، متاسفانه این بیمارستان فاقد هرگونه امکانات اولیه برای اطفال می باشد و به صورت عصر حجری با افراد مریض و همراهانشان برخورد می کنند، موقعی که می خواستند سرم را وصل کنند دختر کوچکم را با آنژیوکت سوراخ سوراخ کردند و صدای گریه و ناله دخترم فضای بیمارستان را پر کرده بود به طوریکه تمام همراهان مریضهایی که آنجا بودند بیرون آمده و اظهار می کردند که آن پرستارهای عوضی بیرحم دارند چه بلایی سر آن نوزاد شیرخوار می آورند، حتی پس از اینکه من اعتراض کردم که آیا شما خودتان هم که بزرگسال هستید تحمل اینطور سوراخ سوراخ شدن را دارید یا نه؟ آنها میگفتند که او نمیفهمد در صورتیکه دخترم از بس گریه کرده بود دیگر اشکی برای گریستن نداشت، حتی موقعی که من به آنها گفتم دستگاهی وجود دارد که رگ را در بدن نشان میدهد و چرا از آن استفاده نمی کنید اظهار بی اطلاعی کردند و با حالتی عجیب مرا به استهزا گرفتند، آن شیطان صفتان به ظاهر توانستند رگ را پیدا کنند و سرم را وصل کردند و دخترم را به بخش منتقل کردند، من و همسرم مراقب دخترم بودیم و وقتی به پرستارها میگفتیم که آیا احتیاج نیست شما سر بزنید با ترشرویی پاسخ می دادند که خیر احتیاج نیست، پس از تقریبا دو ساعت که از وصل کردن سرم گذشته بود، متوجه شدم که دست دخترم به صورت عجیبی باد کرده و متورم شده است، سراسیمه خودم را به قسمت پرستاری رسانده و موضوع را به آنها اطلاع دادم، پرستار بسیار ریلکس و خرامان پس از تقریبا 5 دقیقه بالای بالین دخترم آمد وسعی می کرد چسب روی آنژیوکت و آتل بسته شده را بدون هیچ امکانات و با دست باز کند و کودکم را زجرکش کند که من دیگر عنان خود را از کف دادم و با لحنی بلند اعتراض کردم و به او گفتم که آیا در این بیمارستان خراب شده شما حتی یک قیچی پیدا نمی شود که چسب را دارید با دست باز میکنید؟ او که لحن اعتراض آمیز مرا دید انگار تازه به خودش آمده باشد و از خواب بیدار شده بود رفت و قیچی آورد و چسب را باز کرد، پس از آن اوه خدای من دست دختر کوچکم را ببین که تمام سرم زیر پوستش رفته بود و اون دست ناز کوچولو بسیار متورم شده بود و درد شدیدی سراسر وجود دخترکم را فرا گرفته بود، پنبه ای را الکلی کردند و بر روی دستش گذاشتند تا تورم دست بخوابد غافل از اینکه الکل بر روی زخمهایی که از زدن سرنگها بوجود آمده بود نفوذ کرده و سوزش بیشتری را به بدن نوزاد میرساند و او را بی تاب تر می کرد، اوه خدای من اینهمه احمال و بی ملاحظگی و بی سوادی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ الان که دارم این مطالب را می نویسم و یاد آوری می کنم اشک امانم را بریده است و یاد آن شب سخت که می افتم پشتم میلرزد و به خودم هزار بار لعنت و نفرین می فرستم که چرا دخترکم را به آن غسالخانه برده ام، دیگر نمیتوانم ادامه دهم.

پس از آنهمه بلایی که سر خانواده ما درآوردند حتی آن بیشرفی که اسمش را دکتر گذاشته بود برای ویزیت نیامد و گفت که مرخص هستید، من دیگر معطل نکردم و سریع کارها را انجام دادم تا دخترم را از آنجا نجات دهم با اینکه نه تنها حالش بهتر نشده بود بلکه در روحیه اش هم تاثیر بسیار بدی گذاشته بود به طوریکه تا مدتها از ترس فقط گریه میکرد، وقتی به صندوق رفتم مبلغ یک میلیون و پانصد هزار تومان طلب کردند آنهم برای آن زجری که به ما داده بودند و کاری که نکرده بودند، از آنجاییکه چاره نداشتم تا از آن جهنم خلاص شوم پول را پرداخت کرده و به توصیه یکی از دوستان به سوی بیمارستان نیکان رفتیم، وقتی به آنجا رسیدیم واقعا فرق بین جهنم و بهشت را فهمیدم، بیمارستانی بسیار مجهز با کادری با مهارت بسیار بالا و امکاناتی درخور توجه که باعث بهبود دخترکم شد.

حال قضاوت با شما، امیدوارم که مفید واقع شود.